از دلهره ی بیماری
به این فکر می کردم که در بازگشتم با تهران بدون کافه طهرون، بدون کتابفروشی هنوز، بدون بخش هایی دوست داشتنی از خاطرات مواجه خواهم شد. بد ناگهان به تهران بدون آدمها فکر کردم و ترسیدم.
+ نوشته شده در سه شنبه هفدهم تیر ۱۳۹۹ ساعت 5:58 توسط مکث
|
البته که این تمام من نیست