از خودت می‌پرسی اگر اینطور نباشد چی؟ و آنطور نیست. مغز عجیب ما سرعت را فدای دقت و بقا را فدای همه چیز می‌کند. ماییم و یک مشت خطای ذهنی، یک مشت تله‌ی تکراری. یک عمر هرچه تایید کننده‌ی همان سنگ‌‌بنای اولیه را بعنوان سند و مدرک اضافه می‌کنیم به ذهن بیچاره. درد ریشه می‌کند، شاخه می‌گستراند، می‌مانیم زیر سایه‌ی این تاریکی. برای اینکه نگه داشتن آنچه می‌شناسیم همیشه ساده‌تر است.